شد این داستان، داستانی دگر

فرستاد زی خسرو دادگر

گفت ای خلقان ز دل باری دگر

کاین چنین چشمه ز صنع دادگر

من چه غم دارم از اینهای دگر

بهتر از لونی کنم لونی دگر

خواهد از هر یک ار کلوکی دگر

حاسد آن را نوکند سوگی دگر

نی برای آنکه تو یاری دگر

برگزینی هر دم ای بیدادگر

باز هر صنفی از او نوعی دگر

یافته فیضی به حکم دادگر

ای ز تو در هر دلی نوری دگر

وز غمت در هر سری شوری دگر

تا برد از چشم بیمارت شفا

هر طرف بنشسته رنجوری دگر

سرمه خاک رهت را منتظر

[...]

گر که داری دانش و رأی دگر

لَا نُکَلِّف راست معنای دگر

از که خواهم در جهان چیزی دگر

با وجود آنچه دادم دادگر

دگر آنکه گفتی نبینی دگر

سر باب خود آن شه دادگر