همه بلخ اکنون بدست وی است

کنون رای و آهنگ وی بر وی است

همین نامه را تاجدار وی است

که گردنده گردون به کام وی است

خط بدینجا کوسیه روی است

که همه رنگ زاج و مازوی است

این چه بانگ و خروش و آه قوی است؟

بر کسی کو امام یا علوی است

ساحت صحرا ز زینت همچو نقش مانوی است

هر کجا چشمت برافتد صورت و نقش نوی است

آنکه هنگام خطاب وکنیت و نام و نسب

عمده الاسلام ابوالقاسم علی الموسوی است

اوست آن عالی نسب کز عدل او و علم او

[...]

می‌خور که جهان حریف جوی است

آفاق ز سبزه تازه روی است

بر عیش زدند ناف عالم

اکنون که بهار نافه بوی است

از زهد کنار جوی کاین وقت

[...]

مخور تنها گرت خود آب جوی است

که تنهاخور چو دریا تلخ‌خوی است

هر طبع که او خلاف جوی است

چون پردهٔ کج خلاف گوی است

او نیز که پاسبان کوی است

بر دولت تو خجسته روی است

دریا که چنین فراخ روی است

پالایش قطره‌های جوی است

زهی زیبا جمالی این چه روی است

زهی مشکین کمندی این چه موی است

ز عشق روی و موی تو به یکبار

همه کون مکان پر گفت و گوی است

از آن بر خاک کویت سر نهادم

[...]

تو را عادت، ای پادشه، حق روی است

دل مرد حق گوی از این جا قوی است

لطف و خوبی خال نه از روی است

همه خال آمدند و رو اوی است

مدح خود کردنم از این روی است

که خمم پر ز آب آن جوی است

آشکار و نهان از این روی است

که نهان بحرو در عیان جوی است

لاجرم زنده و سخن گوی است

در و بامی که اندر آن کوی است

نفس نطقیست، بی‌زبان گویاست

این بداند کسی که او جویاست

کجا در نوبهاری لاله روی است

کجا در گلشنی زنجیر موی است

باد بر زلف تو بگذشت که عنبر بوی است

گل مگر روی تو دیده ست که خندان روی است

بیش از این نیست به نقش دهنت نسبت من

که میان من واو تا به عدم یک موی است

خون به جو می رود از دیدهٔ مردم زین غم

[...]

چرخ در خدمتش رضا جوی است

بر در دولتش دعاگوی است