وگر نه من ایدر همی بودمی

بسی با شما روز پیمودمی

نبشت آن که گر دادگر بودمی

همین مرد را رنج ننمودمی

وگرنه به جانت ببخشودمی

زخون،روزگاری برآسودمی

نه خوش خوردمی من نه آسودمی

سر دشمن شاه بربودمی

کاشکی انگشتوانش بودمی

تا در انگشتش همی فرسودمی

تا هر آنگاهی که تیر انداختی

خویشتن را کج بدو بنمودمی

تا به دندان راست کردی او مرا

[...]

شبی در برت گر بیاسودمی

سر فخر بر آسمان سودمی

جمال تو گر زانکه من دارمی

بجای تو گر زانکه من بودمی

به بیچارگان رحمت آوردمی

[...]

جان سگ دارم به سختی ورنه سگ‌جان بودمی

از فغان زار چون سگ هم فرو ناسودمی

ورنه جانم آهنین بودی به آه آتشین

دیده چون پالونهٔ آهن فرو پالودمی

آه جان فرسا اگر در سینه نشکستی مرا

[...]

اگر من در آن داوری بودمی

از این به به‌کشتن بر آسودمی

حاضران گفتند ما برسودمی

گر چو ذوالنورین غایب بودمی

سلطنت او راست و من برسودمی

گر به دنیا در گدایی بودمی

گر نبودی جان من بر سودمی

زین همه جان کندن ایمن بودمی

گر من سرگشته آگه بودمی

این همه راه از کجا پیمودمی

این که تو هستی اگر من بودمی

از خودت پیوسته میآسودمی

گر چو تو در دار دنیا بودمی

یک دم از طاعت کجا آسودمی

مرحبا ای آصف جم قدر کیوان رفعتم

کز سم اسب به مژگان گرد ره بزدودمی

بر جگر نگذاشت چرخم آب گونه دیده را

تا زدی آب رهت سقاییش فرمودمی

آفتابی سوی مغرب رفته و باز آمده

[...]

کاشکی من نیز با تو بودمی

با تو راه نیستی پیمودمی

کاش درین مرحله می بودمی

جز ره این راه نه پیمودمی

به‌سر راه قصر تو پیمودمی

به خاک حریمت جبین سودمی

راست گویم من اگر خود مرد دهقان بودمی

هر درختی غیر تاک از باغها بدرودمی

پس به جای هر درختی تا ککی بنشاندمی

نیز صد تاک دگر بالله بر آن افزودمی

بهر هر تاکی پس از میخانه چون ببریدمی

[...]

زین تغافل در تحسر بودمی

دست برهم از تأسف سودمی