دوران که نشاط فربهی کرد

پهلو ز تهی‌روان، تهی کرد

پیاله کالبد را چون تهی کرد

هزاران کالبد را جان رهی کرد

به بخشش خلق عالم را رهی کرد

همه گنجینهٔ شمسی تهی کرد

هم اندر هندرایان را رهی کرد

هم از تاتار غزنین را تهی کرد

دلم میل یکی سرو سهی کرد

که در وصفش عبارت کوتهی کرد

اگر چه بی رهی کردن ز حد برد

بحمدالله که تنها با رهی کرد

دل من زان دهان رو در عدم داشت

[...]

در پنجه مرگ روبهی کرد

قالب به مصاف او تهی کرد

به صدق هرکه سوی کعبه ناقه راهی کرد

نشانِ پاش به هر گام قبله‌گاهی کرد

کبود روی از آن شد بنفشه در گلشن

که با کلاله جعد تو کج کلاهی کرد

ز چین زلف نسیمی نزد به موج عذار

[...]

فلک یاری و اختر فرهی کرد

فضای عرصه از خصمان تهی کرد