زاهد از ترس گفته من چه کنم

در میان چنین محن چه کنم

زاهد از ترس گفته «من چه کنم؟

در میان چنین محن چه کنم؟»

بی تو ای سروِ روان، با گل و گلشن چه کنم؟

زلفِ سنبل چه کشَم عارضِ سوسن چه کنم؟

آه کز طعنهٔ بدخواه ندیدم رویت

نیست چون آینه‌ام روی ز آهن، چه کنم؟

برو ای ناصِح و بر دردکشان خرده مگیر

[...]

یار نی روی به گلشن چه کنم

جلوه سوری و سوسن چه کنم

منظر دیده روشن رخ اوست

بی رخش دیده روشن چه کنم

شب چو درنایدم آن ماه ز در

[...]

که من مرده پیرهن چه کنم؟

مرده گر نیستم، کفن چه کنم؟

شاه ترکان چو پسندید و به چاهم انداخت

دست گیر ار نشود لطف تهمتن چه کنم

مددی گر به چراغی نکند آتش طور

چارهٔ تیره شب وادیِ ایمن چه کنم