فرستاده چون پیش طلخند شد

به پیغام شاه از در پند شد

زبان را چو خستو شدی بند شد

شود مردْ خامش چو خرسند شد

سخنهای آن نیکدل بند شد

همی گفت تا شاه خرسند شد

چو پاسخ چنین یافت، خرسند شد

ز کشتی به نزدیک دربند شد

به یک هفته سوی دماوند شد

به نزدیک آن خسته ی بند شد

آنک از گنج گهر خرسند شد

هم بدان گنج گهر دربند شد

رشتهٔ ما با علی پیوند شد

رشتهٔ ما با ولی در بند شد

بخت من سبز و سعادتمند شد

زآنکه اسرار ولیّ‌اش بند شد

چون نظر با یکدیگر پیوند شد

راه پیدا گشت و کل در بند شد

راز استادم عیانی چند شد

گرچه پای من کنون در بند شد

زان به قرصی سالکی خرسند شد

تا ز نورش سوی قرص افکند شد

شکرریز نطقش شکربند شد

نی خامه در دم نی قند شد

چون به پیش یار دل در بند شد

پیش ایشان زهر همچون قند شد

آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد

کز خوفِ خصم، در حرم، افغان بلند شد

تا از قبول عشق، سخن بهره مند شد

هر بیت ما کتابه ی طاق بلند شد

دستی که بود شکوه ز کوتاهی اش مرا

آخر به صید چون تو غزالی کمند شد

از چشم زخم فقر که عمرش دراز باد

[...]

از شیونی که در حرم آنگه بلند شد

دل‌های قدسیان همگی دردمند شد

دلها بسی بر آتش حسنش سپند شد

تا ایمن آن جمال ز رنج گزند شد

دست هوس ز گیسوی مشکین او مدار

بر بام آفتاب توان زین کمند شد

از بسکه خورده خون دلم را بجای شیر

[...]

ز صبح جوانی برومند شد

شب تار غم رفت خُرسند شد

براهیم از آن کار خرسند شد

شکفته زمرد خردمند شد

باز بابا ناخلف فرزند شد

ناخن فحشش به مخلص بند شد