این منم یارب که چرخم سوی اختر می کشد

چشمه روشن ز خاک تیره ام بر می کشد

این منم یارب که از خاکم سوی بالا چو آب

دور این گردنده دولاب مدور می کشد

این منم کاختر بصد خواری مرا بر در گذاشت

[...]

صد هزاران ضد ضد را می‌کشد

بازشان حکم تو بیرون می‌کشد

نه که هر کس کو ریاضت می‌کشد

از شراب وصل او جامی کشد

مرا وتو را عاقبت می کشد

ز بس آب و هیزم به ما می کشد