یکی پاک دامن که آهسته‌تر

فزون‌تر بدیدار وشایسته‌تر

وزیشان امیدست آهسته‌تر

برآسوده از رنج و شایسته‌تر

بدو گفت ما را چه شایسته‌تر

چنین گفت کان کس که آهسته‌تر

دل خسته ام باز شد خسته تر

به تیمار هجران در و بسته تر

کاکل شکست و شد گره کار بسته تر

کار دل شکسته ما شد شکسته تر

ابرو گشاده بود و مرا کار بسته بود

بر زد گره بر ابرو و شد کار بسته تر

اکنون طمع به خسته غم نیست کز دلش

[...]

بود یکی زان همه آهسته تر

دست و زبانی زکمر بسته تر

بر خدا از هر کسی پیوسته تر

وز متاع و ملک دنیا رسته تر