گر ز آتش مرا بود بستر

بنشینم بر او چو خاکستر

دانی چه کسم ز ناکسان ناکس تر

وز جمله خسیسان به خسیسی خس تر

در راه طلب که واپسان بسیارند

هستم ز همه مرحله ها واپس تر

گاه سازد ز خاک و خاکستر

بهر خواب پسین خود بستر

جامی از جمله کسان ناکستر

وز همه بازپسان واپستر

به مهر یوسفش از خاک بستر

به از مهد حریر حور گستر

ز روی مرحمت شو سایه گستر

چو نخل‌تر برانگیزش ز بستر

فرداست که بگریزید در اِستِ خر و اَستَر

وز باد خزان گردید همچون تل خاکستر

چسبد عَلَق اندر آب بر خایه بیدَستَر

واندر شرج پیلان پشه فکند بستر

بیمار نوان درون بستر

چون دید طبیب مهرگستر