همه زیر برگستوان اندرون

نبدشان جز از چشم ز آهن برون

دگر باره چون شد به خواب اندرون

ز تاریکی آن اژدها شد برون

چکانی سه قطره به چشم اندرون

شود تیرگی پاک با خون برون

یکی جشن باشد به روم اندرون

که مرد و زن و کودک آید برون

نباید زدن تیر جز بر سرون

که از سینه پیکانش آید برون

سه دُرست رخشان به درج اندرون

غلافش بود ز آنچ گفتم برون

شد آن شیر کپی به چشمه درون

به غلتید و برخاست و آمد برون

نهانی به گفتی بگوش اندرون

همی‌خواندی آشکارا برون

هر آنجا که پاره شد از در درون

شود استواری ز روزن برون

ز منزل تو تا رفته باشی برون

بود منزل من به خاک اندرون

دوصد بار اگر مس به آتش درون

گذاری ازو زر نیاید برون

نگه میکنند آنچه هست از برون

ندارند دیدارِ چشم درون

بفرمود پس تا درخت از درون

بکافند و زو آدم آمد برون

پس آن مرغ تا بچه آرد برون

نهد خایه از گرد خانه درون

بدان کان کمان آهنست اندرون

دگر چوب و توز و پیست از برون

چو آتش کنی زیر دامن درون

رسد دود زود از گریبان برون

کسی رست کاو شد به شهر اندرون

دگر کشته شد آنکه ماند از برون

مر این ها که بینی به شهر اندرون

نیاریم از شهر رفتن برون

کش از دم همی آتش آمد برون

نیارست از بیم رفتن درون

مر این ماه را چون کشیدی برون

ازین چاه تیره به قلعه درون