خروشی بر آمد ز پرده سرای

که ای پهلوانان فرخنده رای

ستاره شمر مرد اخترگرای

چنین زد تو را ز اختر نیک رای

خروشیدن زنگ و هندی درای

برآمد ز دهلیز پرده سرای

بگوی ای خردمند پاکیزه رای

سخن گر به رازست با ما سرای

همی گفت اگر گویم این نیست رای

مکن داوری سوی دانش گرای

چو دیدی بگویش کزین سوگرای

ز نزدیک ماکن سوی خانه رای

خروشی برآمد ز پرده سرای

که آمد ز ره زال فرخنده‌رای

بفرمود تا زنگ و هندی درای

زدند و گشادند پرده سرای

خروشیدن آمد ز پرده‌سرای

ابا نالهٔ کوس و هندی درای

چنین گفت کاین را به پرده سرای

ببند و به کشتن مکن هیچ رای

ازان پس بیامد به پرده‌سرای

ز هرگونه انداخت با شاه رای

برفتند گردان فرخنده رای

برابر کشیدند پرده‌سرای

به رستم چنین گفت کای سرگرای

چرا تیز گشتی به پرده‌سرای

تو اکنون مپرهیز و خیز ایدر آی

که ما را دگرگونه‌تر گشت رای

همان دانش و دین و پرهیز و رای

همان رهنمونی به دیگر سرای

تو تا زنده‌ای سوی نیکی گرای

مگر کام یابی به دیگر سرای

ز هنگامهٔ کی قباد اندرآی

چنین تا به کیخسرو پاک‌رای

خروشی برآمد ز پرده‌سرای

که ای پهلوانان با داد و رای

هم‌انگه برآمد ز پرده‌سرای

تبیره ابا بوق و هندی درای

به آسایش و نیک‌نامی گرای

گریزان شو از مرد ناپاک رای