یکی مرد بد نام او هیربد

زدوده دل و مغز و رایش ز بد

چو برداشت پرده ز در هیربد

سیاوش همی بود ترسان ز بد

بمان تا جدا گردد از کالبد

بپیش تو آرم بدو ساز بد

چنین گفت با باغبان باربد

که گویی تو جانی و من کالبد

ز رامشگران سرکش و باربد

که هرگز نگشتی به آواز بد

از این بدتر چه باشد مر مرا بد

که ناکام اوفتم در دست موبد

ز مشرق بر کشیده طالع بد

بدان تا بد بود پیوند موبد

چو در دز رفت شاهنشاه موبد

به ایدون وقت و ایدون طالع بد

ترا گفتم مدار این عادت بد

ز بهر مردمان نز بهر موبد

چه مرگ آید به پیش من چه موبد

که روزش باد همچو روز من بد

همی ترسم ازین از شاه موبد

که ترسد هر کسی از مردم بد

چو آگه گشت شاهنشاه موبد

که پیدا کرد رامین گوهر بد

بدان گاهی که شاهنشاه موبد

برون رفت از نگارین کاخ و گنبد

هم او بانو بود هم تو سپهبد

شما را چون پدر آزاده موبد

به پوزش گفت وی را شاه موبد

مکن با من گمان دوستی بد

گهی ویسه بگفتی آن همه بد

که با او کرد شاهنشاه موبد

پذیره نا شده او را سپهبد

به درگاهش در آمد شاه موبد

بدو گفت اینک آمد شاه موبد

ز خاور سر برآورد اختر بد

نباید کرد ما را این همه بد

که بد را بد جزا آید ز موبد

که من امشب همی ترسم ز موبد

که پیش آید ترا از وی یکی بد