چوبانگ چنگ در بالا گرفتی

دل از سینه ره صحرا گرفتی

گه آتش با فلک بالا گرفتی

گه از اشکم زمین دریا گرفتی

غم من در دل او جا گرفتی

غم او کی چنین بالا گرفتی

چو بی‌منظور یک دم جا گرفتی

به همدرسان ره غوغا گرفتی

تو ای بی‌بها شاخک شمعدانی

که بر زلف معشوق من جا گرفتی

عجب دارم از کوکب طالع تو

که بر فرق خورشید مأوا گرفتی

قدم از بساط گلستان کشیدی

[...]

تو ای بی‌بها شاخک شمعدانی

که بر زلف معشوق من جا گرفتی

عجب دارم از کوکب طالع تو

که بر فرق خورشید مأوا گرفتی

قدم از بساط گلستان کشیدی

[...]