به گیتی درون سال سی شاه بود

به خوبی چو خورشید بر گاه بود

کیومرث زین خود کی آگاه بود

که تخت مهی را جز او شاه بود

چو هنگام برگشتن شاه بود

پدر زان سخن خود کی آگاه بود

از آن کو نه هم دین و هم راه بود

زبان از ستودنش کوتاه بود

ز مرزی کجا مرز خرگاه بود

ازو زال را دست کوتاه بود

بنش ژرف و پهناش کوتاه بود

بدو بر به رفتن دژآگاه بود

ز کار کتایون خود آگاه بود

که با نیو گشتاسپ همراه بود

که بر گرد آن کوه یک راه بود

وزان راه گشتاسپ آگاه بود

یکی ژرف دریا درین راه بود

که بازارگان زان نه آگاه بود

زواره تهمتن بران راه بود

ز بهر زمان کاندران چاه بود

تو تا زنده‌بودی که آگاه بود

که گشتاسپ اندر جهان شاه بود

ز نیک و بد لشکر آگاه بود

ز بدها گمانیش کوتاه بود

که لشکرگه نامور شاه بود

سکندر که با بخت همراه بود

همان روز قیدافه آگاه بود

که اندر کفت پنجهٔ شاه بود

که فرزند آن نامور شاه بود

فرزوان چو در تیره شب ماه بود

چو نعمان که با شاه همراه بود

به نزدیک او افسر ماه بود

پذیرفت باژ آنک بدخواه بود

به راه آمدند آنک بی‌راه بود

کسی کو سرافراز درگاه بود

به دانندگی درخور شاه بود

کهن بود و هم حاجب شاه بود

فروزندهٔ رسم درگاه بود

خردمند زان بد نه آگاه بود

که او را به درگاه بدخواه بود