او را چه تمتّع از جوانی باشد

کش بی تو حیات و زندگانی باشد

بیزارم از آنک سر برآرم بی تو

گر خود همه عمر جاودانی باشد

ایدل چه کنی طرب که فانی باشد

با غم بنشین که جاودانی باشد

اسرار غمش پیش کسی باز مگوی

هش دار که این سخن نشانی باشد

تا حکم قضای آسمانی باشد

کار تو همیشه کامرانی باشد

جامی که ز دست یاد خود نوش کنی

سرمایهٔ عیش جاودانی باشد