از عشق دلا ، نه بر زیان خواهی شد

بی‌جان ز کجا شوی که جان خواهی شد

اول به زمین از آسمان آمده‌ای

آخر ز زمین بر آسمان خواهی شد

هر گه به جهانِ جاودان خواهی شد

از جزو نهان ز کُلّ عیان خواهی شد

گویی که چو میرم ز جهان خواهم رفت

این طرفه که آن دم تو جهان خواهی شد

هر گه به جهانِ جاودان خواهی شد

از جزو نهان ز کُلّ عیان خواهی شد

تا کی؟ ای دل! تو گرفتار جهان خواهی شد

ناوک ناز جهان را تو نشان خواهی شد

خلقتت از کف خاکی شده و، آخر کار

زین جهان چون گذری، باز همان خواهی شد

زینهار ای تن خاکی! نشوی غره به خویش

[...]

ای مسافر تو از این شهر روان خواهی شد

این عیان است که در خاک نهان خواهی شد

عاقبت خاک قدوم دگران خواهی شد

آخر الامر گل کوزه‌گران خواهی شد