ایزد که بنای دولتت عالی کرد

نگذاشت که خصم با تو محتالی کرد

گر خصم نکرد دل ز کینت خالی

اندیشهٔ تو جهان ازو خالی کرد

پادشا مر ورا سؤالی کرد

مشکلش از ره محالی کرد

از بد و نیک خانه خالی کرد

با پریرخ سخن‌سگالی کرد

دلم از چز تو خانه خالی کرد

با تو سودای لاابالی کرد

چه حکم بود که تقدیر لایزالی کرد

که با بهین بشر دهر بدسگالی کرد

فتاد اختر افضال در حبوط وبال

مه تمام سپهر هدی هلالی کرد

زمانه آتش غم در دل معانی زد

[...]

زلف تو، که صد سینه ز دل خالی کرد

بر قامت همچون الفت دالی کرد

گفتم: کشمش ببند، متواری شد

سر در کمرت نهاد و که مالی کرد

گردش چشم بتان مستی من حالی کرد

دور وارون نتواند قدحم خالی کرد

قبض درکار ندیدم چو شدم مست مدام

حل هر عقده که می کرد به خوشحالی کرد

پای جبریل به کرسی خیالم نرسد

[...]

افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد

هر روز شبی و هر شبم سالی کرد

هم چرخ که هرچند دلم پرخون کرد

خون دل من خورد و دلم خالی کرد

ننگ در عشق و جنون نام مرا عالی کرد

آمد ادبار درین کوچه و اقبالی کرد

نیست امروز عجب گر غمش از شادی ماست

آنکه دی از غم ما آن همه خوشحالی کرد

گرچه دریا نشود خشک به تردستی ابر

[...]