جهان خوابست و ما در وی خیالیم

چرا چندین درو ماندن سگالیم

قلاشانیم و لاابالی حالیم

فتنه‌شدگان چشم و زلف و خالیم

جان داده فدای رطل مالامالیم

روشن بخوریم و تیره بر سر مالیم

به وقت زندگی رنجور حالیم

که با گرگان وحشی در جوالیم

چو نادانند و ما دانای حالیم

ز وصل خویشتن عین وصالیم

من و تو در یکی این دم وصالیم

ز ماضی درگذشته عین حالیم

درونِ جانِ تو اینجا جلالیم

خود اندر خودهمه عین وصالیم

قاشانیم و لاابالی حالیم

فتنه شدگان ازال آزالیم

جانداده به عشق رطل مالامالیم

صافی بخوریم و درد بر سر مالیم

کو خیال ای پسر که ما حالیم

بر رخ خوب او چو یک خالیم

ما گوهر بحر لایزالیم

ما پرتو نور ذوالجلالیم

گه نقش خیال یار داریم

گه آینه ایم و گه جمالیم

مائیم مثال خط وحدت

[...]

ما سی و د حرف لایزالیم

ما مظهر ذات بی زوالیم

ما جوهر معدن کمالیم

ما سی و دو نطق لایزالیم

سزد کز عیش تنگ خود بنالیم

که با شیر و پلنگ اندر جوالیم

پیمانهٔ غناکدهٔ بی‌مثالیم

پر نیست آنقدر که توان‌ کرد خالیم

شادم به‌کنج فقر کز ابنای روزگا‌ر

سیلی خور جواب نشد بی سوالیم

خاک ضعیف مرکز صد شعله رنگ و بوست

[...]

آچ قاپونی قاندا دیسانک یوک سالیم

ایستاما یولدین والدن قالیم

بیا بلبل که تا با هم بنالیم

که ما هجران کش و شورید حالیم

جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم

با کس نسگالیم

ما کهنه چناریم که از باد ننالیم

بر خاک ببالیم