مه فرودین وسر سال بود

لب رود لشکرگه زال بود

چو یک ماه شد ، همچو یک سال بود

برش چون بر رستم زال بود

همه دشت بی‌تن سر و یال بود

به جای دگر گرز و گوپال بود

گذر مرد را سوی هیتال بود

همه ره پر از تیغ و کوپال بود

به خارا پر از گرد وکوپال بود

که لشکرگه شاه هیتال بود

بدان نامداری که هیتال بود

جهانی پر از گرز وکوپال بود

همه دشت بی‌تن سر و یال بود

همه گوش پر زخم گوپال بود

چنان کوبش گرز و کوبال بود

که دام و دد از بانگ بی هال بود

به ده پیل بر مشک بیتال بود

که هر نافه زو هفت مثقال بود

ده و شش چو شد با بر و یال بود

تنش چون تن رستم زال بود

به نام و گهر او ز چیپال بود

جوان و خردمند و با یال بود

بقلب سپه شاه هیتال بود

به دستش ز کین تیغ کوپال بود

دگر آنچه از گنج هیتال بود

چه از تیغ و خفتان و کوپال بود

ز پیری الف قد او دال بود

بر آن پیر سر بند بر یال بود

پدر مر مرا شاه هیتال بود

که با تیغ و خفتان و کوپال بود

همه دست و سر بود اگر یال بود

شکسته همه تیغ و گوپال بود

شیر در خواب گنج و مال بود

روی نیکو و حلال بُوَد

هرکه را عشق آن جمال بود

درد بی‌دال و ری و دال بود

آن زمان کت همه کمال بُوَد

کوکب نحس در وبال بُوَد

زر به عقبی ده ار حلال بود

که دل آنجا بود که مال بود