کبت ناگه بوی نیلوفر بیافت

خوشش آمد سوی نیلوفر شتافت

و زان پس به کین سیامک شتافت

شب و روز آرام و خفتن نیافت

سبک سوی خان فریدون شتافت

فراوان پژوهید و کس را نیافت

بکوشید تا پاسخ نامه یافت

عنان سوی سالار ایران شتافت

غمی گشت چون بارگی را نیافت

سراسیمه سوی سمنگان شتافت

کسی کاو ز فرمان یزدان بتافت

سراسیمه شد خویشتن را نیافت

ز فرمان من یک زمان سر نتافت

چو از من چنان نیکویها بیافت

بتازید چندی و چندی شتافت

زمانه بدش مانده او را نیافت

چو کیخسرو او را به آرام یافت

بپویید و با زین سوی او شتافت

سپهبد ز گفتار او سر بتافت

ازان پس که جز جنگ کاری نیافت

وزان نیز کان بیگنه را که یافت

کسی یافت گر سوی دریا شتافت

زمین آن سپه را همی برنتافت

بران بوم کس جای رفتن نیافت

بپیچید در جامه و سر بتافت

که از نکهتش بوی ناخوش بیافت

ز دیبا و دینار چندان بیافت

که از خواسته بارگی برنتافت

کسی کو ز فرمان ما سر بتافت

نهالی به جز خاک تیره نیافت

سکندر چو پاسخ بران گونه یافت

به اندیشه و رای دیگر شتافت

ز برزن همی سوی برزن شتافت

به فرجام بیکار پیری بیافت

ز داننده چون شاه پاسخ نیافت

پراندیشه دل را سوی چاره تافت

به یک روز و یک شب چو بازیش یافت

از ایوان سوی شاه ایران شتافت

همی‌جست و روزیش جایی بیافت

به مردی به گفتارش اندر شتافت