از ایران بی‌اندازه ترسا شدند

همه مرز پیش سکوبا شدند

وزیشان بسی نیز ترسا شدند

به زنار پیش سکوبا شدند

چو از لشکر آن هر دو تنها شدند

به زیر یکی سرو بالا شدند

دو لشکر خروشان چو دریا شدند

زمین و فلک زیر و بالا شدند

سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند

ابر دیباباف شد تا سبزه ها دیبا شدند

قطره باران به اشک دلبران ماننده شد

راغها چون روی دلداران از آن زیبا شدند

عاشقان را عاشقی گر واله و شیدا کند

[...]

باز بعضی غرقهٔ دریا شدند

باز بعضی محو و ناپیدا شدند

زاهدان از زهد او رسوا شدند

در خیال زهد او شیدا شدند

زاهدان از زهد او رسوا شدند

هم ز حال زهد او شیدا شدند

باز بعضی حاکم دنیا شدند

فارغ ازدانستن عقبی شدند

پادشاهان جمله ناپیدا شدند

جمله با خاک زمین یکجا شدند

یاران که بوده اند ندانم کجا شدند؟

یارب، چه روز بود که از ما جدا شدند؟

گر نوبهار آید و پرسد ز دوستان

گو، ای صبا، که آن همه گلها گیا شدند

ای گل، چو آمدی ز زمین گو چگونه اند؟

[...]

خود و همبرانش بدانجا شدند

جدا زاستر جمله روها شدند

چو طوطی به هر نکته گویا شدند

به نادر خبرها شکرخا شدند

یاران که یک‌یک از من بیدل جدا شدند

کس را وقوف نیست که هر یک کجا شدند

بیگانگی چو بوده در آخر طریقشان

اول چرا به هجرکشان آشنا شدند

ای کاش خاک وادیشان بودمی چو گرد

[...]

همچو صدف در ته دریا شدند

بعد زمانی همه پیدا شدند

دو کس ناگه از دور پیدا شدند

رسیدند و در بارگه جا شدند

عشق آمد عقل و جان رسوا شدند

عاقل و دیوانه یکجا لا شدند

آنان که مست باده قالوا بلی شدند

در کربلا به درد و یل مبتلا شدند

دیدند چون رضای خدا را به بذل جان

دادند تن ز شوق به قتل و رضا شدند

به یگانگی ز خلق نموددن اختیار

[...]