جای کرد از بهر بودن کازه‌ای

زان که کرده بودشان اندازه‌ای

ز هر سال‌خوردی و هر تازه‌ای

بگیرم به قدر وی اندازه‌ای

همان به که با هر کهن تازه‌ای

نمایم به‌قدر وی اندازه‌ای

از سخن او‌، ادب آوازه‌ای

وز کمر او‌، فلک اندازه‌ای

گر کهنی بینی و گر تازه‌ای

بایدش از نیک و بد اندازه‌ای

از نظر هر کهن و تازه‌ای

حاصل من چیست جز آوازه‌ای

کز کرشم غمزه‌ای غمازه‌ای

بر دلم بنهاد داغی تازه‌ای

مبادا که دور از گل تازه ای

شود رخنه تنگ دروازه ای

کشور جان و جهان تازه‌ای

کش جهان تن بود دروازه‌ای

شیوهٔ هر یک، روش تازه ای

جنبش هر ذره به اندازه ای

تازه باشد لذت هر تازه ای

تازه بخشد کام بی اندازه ای

غیرت حق ریخت طرح تازه ای

باز شد از امتحان دروازه ای

چونکه پیدا شد در آن دروازه ای

هر دم آید کاروان تازه ای

از پسِ یک لحظه ز خمیازه‌ای

جست ز جا بر صفتِ تازه‌ای