کزین لشکر اکنون سوارش تویی

بهارش تویی نامدارش تویی

بهارش تویی غمگسارش تویی

درین تنگ زندان زوارش تویی

باغ زمانه که بهارش تویی

خانهٔ غم دان که نگارَش تویی

هرکه یکساعت طبیب جان بیمارش تویی

گر پس از صد سال خواهد مرد خوندارش تویی

گرچه از مستی در آزارم ولی جام دلم

به بود گر نشکنی چون هم خریدارش تویی

یکنفس هر کسکه دید این تندی خوی تو گفت

[...]

جنگ با من دارد ای دل تا طلبکارش تویی

از من آن بدخو چه می خواهد، گرفتارش تویی

ماه من، گفتی چرا افتاده گیسو در پی ام؟

چون نیفتد در پی ات، شمع شب تارش تویی

چون نباشد بی صفا در جنب رویت آفتاب؟

[...]

حق بود دینی که دین دارش تویی

راست آن راهی که سکارش تویی