گر زر گردی جفا عیار تو بود

ور گل گردی برگ تو خار تو بود

ای دشمن آنکه دوستدار تو بود

بی یار بود هر آنکه یار تو بود

بر در غاری که گذار تو بود

وز طلب خصم حصار تو بود

رو که‌ از اول خدا یار تو بود

فیض‌ آخر دم، سزاوار تو بود

جز کسی کو از ازل یار تو بود

واقف از احوال و اسرار تو بود