زبان از کار و کار از آب رفته

ز تن نیرو ز دیده خواب رفته

دو پستان چون دو خیک آب‌رفته

ز زانو زور و از تن تاب رفته

ز خالش چشم بد در خواب رفته

چو دیده نقش او از تاب رفته

دو یار نازنین در خواب رفته

فلک بیدار و از چشم آب رفته

ز باز و و زور، و از تن، تاب رفته

توان مرده خرد در خواب رفته

ای بی تو ز دیده خواب رفته

وز هر مژه خون ناب رفته

باز آ که ز رفتن تو ما را

از دیده در خوشاب رفته

در دور لبت معاشران را

[...]

شب عمر تو گر در خواب رفته

چرا روزت باین سیلاب رفته؟

ز درویش ارغوان را آب رفته

ز مویش سنبل اندر تاب رفته

که از جان طاقت از تن تاب رفته

در این جو مانده ماهی آب رفته

سجودی کرده و در خواب رفته

کتانی در بر مهتاب رفته