ز بخشش منه بر دل اندوه نیز

بدان تا توان ای پسر ارج چیز

بکوشی و آری ز هرگونه چیز

نه مردم نه آن چیز ماند به نیز

ز چیز کسان بی‌نیازیم نیز

که دشمن شود مردم از بهر چیز

ستاننده گر ناسپاست نیز

سزد گر ندارد کس او را به چیز

ببود آن شب و خورد و بخشید چیز

ز دهقان بسی آفرین یافت نیز

ز دینار چندانک بایست نیز

ز خوشاب و یاقوت و هرگونه چیز

ازان پس هیون را برانگیز تیز

چو آهو ز چنگ تو گیرد گریز

هم‌انگه چو آهو شد اندر گریز

سپهبد سروهای آن نره تیز

ز گستردنیهای زیبنده نیز

ز رنگ و ز بوی و ز هرگونه چیز

که دیگر فرستمت بسیار نیز

وزین پادشاهی ز هرگونه چیز

به درویش بخشید بسیار چیز

وزان جایگه رفتن آراست نیز

من و این سواران و شمشیر تیز

برانگیزم اندر جهان رستخیز

من و منذر و گرز و شمشیر تیز

ندانند گردان تازی گریز

کسی را که درویش باشد به نیز

ز گنج نهاده ببخشیم چیز

بهشت‌ست و هم دوزخ و رستخیز

ز نیک و ز بد نیست راه گریز

یکی رامشی نامه خوانید نیز

کزان جاودان ارج یابید و چیز

نماند به فردا از امروز چیز

نخواهد که در خانه باشد به نیز

درم دارد و گنج و دینار نیز

همان فرش دیبا و هرگونه چیز

بزن دست با من یک امروز نیز

چنان دان که بخشیده‌ای زر و چیز

چو برخاست زان روستا رستخیز

گرفتند ناگاه ازان ده گریز