بپرسید زیشان که شبگیر هور

شنیدی شما بانگ نعل ستور

چو شد شاه با دانش و فر و زور

همی خواندش مرزبان شهر گور

همی راند از کوه تا شهر گور

شد آن شارستان پر سرای و ستور

چو آسوده‌تر گشت مرد و ستور

بیاورد لشکر سوی شهر گور

کنون بی‌گمان تشنه باشد ستور

بدین ده رود اندرون آب شور

سپاسم ز یزدان که او داد زور

بلند اختر و بخش کیوان و هور

وگر آزموده نباشد ستور

نشاید به تندی برو کرد زور

کمان را به زه کرد بهرام گور

برانگیخت از دشت آرام شور

همی خواست منذر که بهرام گور

بدیشان نماید سواری و زور

کمان مهره و شیر و آهو و گور

گشاده بر و چربه دستی به زور

یکی نامه بنوشت بهرام گور

که کار من ایدر تباهست و شور

پس آگاهی آمد به بهرام گور

که از چرخ شد تخت را آب شور

به منذر چنین گفت بهرام گور

که اکنون چو شد روز ما تار و تور

ترا با شهنشاه بهرام گور

خرامید باید ابی جنگ و شور

چو بر تخت بنشست بهرام گور

برو آفرین کرد بهرام و هور

چنین گفت لنبک به بهرام گور

که شب بی نوا بد همانا ستور

به روز چهارم چو بفروخت هور

شد از خواب بیدار بهرام گور

چو از کوه خنجر برآورد هور

گریزان شد از خانه بهرام گور

یکی جام دیگر پر از می بلور

به دلش اندر افتاد زان جام شور

نگه کرد فرخنده بهرام گور

جهان دید پرکشتمند و ستور