بجز مغز مردم مده‌شان خورش

مگر خود بمیرند از آن پرورش

ز کشتی بازارگانان خورش

فراز آورید از پی پرورش

همه مردم و چارپا در خورش

تن هر یک از آن خورش پرورش

دل افروز خورشید شب زیورش

روان‌بخش یاقوت جان پرورش

طلب کرد از آسیابان خورش

بدان تا روان را دهد پرورش

بگفت و بیاورد بهرش خورش

بخورد و روان یافت ازو پرورش

به نوعی پدید آوریدن خورش

که تن یابد اندر خورش پرورش

نباشد به نزدیک ایشان خورش

ندانم چه سان یافته پرورش

نهنگ دمانش بود یک خورش

بدین گونه باشد ورا پرورش

نهنگی به هر روز دارد خورش

از آن یافته پیکرش پرورش

دل مسکین که می بینی ازینسان بی زر و زورش

به کوی میکده کردند خوبان مفلس و عورش

شراب لعل می نوش من از جام زمرد گون

ا س ت که زاهد افعی وقت است و میسازم بدین کورش

به قصد جام ما در دست دارد سنگها بارب رسد

[...]

شرابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش

که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

سِماطِ دَهرِ دون‌پرور ندارد شهدِ آسایش

مَذاقِ حرص و آز ای دل، بشو از تلخ و از شورَش

بیاور مِی که نَتْوان شد ز مکرِ آسمان ایمن

[...]

بسی دیده ام مرده خلق از خورش

ولی یابد از جامه جان پرورش

نگار من که باشد خانه از کوی وفا دورش

نبینم خانه ای در شهر دور از فتنه و شورش

جمالش باغ پر میوه ست غوری وش غرضناکان

خدایا در پناه خویش دار از غارت غورش

گدایی دلق خود داده به می نبود بجز شاهی

[...]

مدار نقطه اندوه دورش

برون از طاقت اندیشه غورش

نگشتی هیچ کس غمگین ز جورش

که بود از رحمت و رافت به دورش

نمی تابید صبح از شرق هورش

که بد در خواب، بخت روز کورش

شکسته طاق کسری از ظهورش

نشسته آتش گبران ز نورش

نتوانم که بینم از دورش

آه از شرم چشم مخمورش

نیست در شهر کس که عاشق نیست

چه بلا گشت حسن مشهورش

این چراغ از کدام انجمنست

[...]

ولی از معنی خیر الامورش

نه در نزدیک دل ماند و نه دورش