از بزرگان انگلیس تنی

رانده در زیر تیغ‌، خوش سخنی

کینهٔ زردهشتی و شمنی

شد مبدل به شیعی و سنی

بتر اینجاست کاین گروه دنی

روز راحت کنند بددهنی

که چون از برش تخم بپراکنی

از او گونه‌گون لاله و گل چنی

چهارم جوانی که جوید زنی

شود جفت پیره‌زن ربمنی

زالِ گردون را نباشد گر سرِ رویین‌تنی

جوشنِ رستم چرا پوشد ز ابرِ بهمنی؟

گر ندارد همچو پیران دشت در آهنگِ رزم

پس چرا از یخ به سر بِنْهاده خودِ آهنی

نیست پشت بام اگر کوه گنابد از چه روی

[...]

چه غم که رفت ز من در ره تو جان و تنی

فدای همچو توئی صدهزار همچو منی

رخت گلست و قدت سرو و طره‌ات سنبل

نیافریده از این خوبتر خدا چمنی

هر آنکه زلف سیه دید بر عذاز تو گفت

[...]

ای که ستم بر دگران میکنی

تیشه تو بر ریشه خود می‌زنی

نیست چو ظلمت چو بود روشنی

نیست چو مسکین بکه نازد غنی

بهر وی و خانه‌اش آن روشنی

بود به شبها سبب ایمنی

تو کم ای هموطن از موسوی بی وطنی!

او شد آزاد ترا تازه به گردن رسنی!!

هست هان جامه عید چو توئی و چو منی!

بهر من رخت عزا، بهر تو خونین کفنی

مرغی نهاد روی به باغی ز خرمنی

ناگاه دید دانهٔ لعلی به روزنی

پنداشت چینه‌ای‌ست، به چالاکی‌اش ربود

آری، نداشت جز هوس چینه چیدنی

چون دید هیچ نیست فکندش به خاک و رفت

[...]

خاک را کندیم با جان کندنی

ساختیم آرامگاه و مامنی

تو چراغ ملک تاریک تنی

در سیاهی‌ها، چو مهر روشنی

صبحدم، صاحبدلی در گلشنی

شد روان بهر نظاره کردنی

چو برتافت روی از تو، چرخ دنی

همه دوستیها شود دشمنی

دزدتر هستی تو از من، ای دنی

رهزن صد ساله را، ره میزنی

تیرگیها را نمودم روشنی

ترسها را جمله کردم ایمنی

می‌شکفتیم ار بطرف گلشنی

میکشیدیم از تفاخر دامنی

ای مشک سوده گیسوی آن سیمگون‌تنی؟

یا خرمن عبیری یا پار سوسنی؟

سوسن نه‌ای که بر سر خورشید افسری

گیسو نه‌ای که بر تن گلبرگ جوشنی

زنجیر حلقه‌حلقه آن فتنه‌گستری

[...]