نمودی زیر ده پیراهن او

رگ جان از لطافت در تن او

شاه باز لامکانی جان او

رحمة للعالمین در شأن او

زبس خشکست نی بست تن او

شرر آتش زنددر خرمن او

اگر چه لاله طورست روی روشن او

چراغ روز بود با بیاض گردن او

بدن غنچه نباشد به صفای تن او

نیست با جامه گل، نکهت پیراهن او

نیست در خانه ما دختر رز پرده نشین

مرد اگر مرد بود، پرده نخواهد زن او

می گذارم به گریبان ز پی چاک زدن

[...]

ز آتش کرده پیراهن تن او

چو خورشید و شفق پیراهن او

پرند بوی گل پیراهن او

هوای صبح گرد دامن او

گلی دارم که از جوش نزاکت

کم از چیدن نباشد دیدن او

به بوی گل قسم بیرون میارید

[...]

که افتد دیگری از روزن او

به خواری بشکند پس گردن او

شوخی که بیاض گردن روشن او

آغشته به صندل شده پیرامن او

صبحست  به سرخی شفق آلوده

یا خون خلایقست در گردن او

دست برداشتم ز گردن او

تن خود دورکردم از تن او