همی راست گویند لشکر همه

تبه گردد از بی‌شبانی رمه

به زنهار شد لشکر ما همه

هراسان شد از بی‌شبانی رمه

پرستشگهش کوه بودی همه

ز شادی شده دور و دور از رمه

سخنهای دستان شنیدم همه

که بیدار بگشاد پیش رمه

همه عرضه کردند بروی همه

ز زر بدرها و ز برگ و رمه

بنی شیبه و قوم او را همه

بسی مال بخشید و اسپ و رمه

زر و سیم و اسپ و شتر با رمه

ز من هرچ خواهی بیابی همه

یناجیک سرقام فی القلب قایمة

علی فوت قلب فیک ضلت عزایمه

فکیف احتیالی فی ‌الذی انت طالب

اذا کنت خصمی بالذی انت حاکمه

پس از کین برافکند تن بر همه

رمان کردشان هر سویی چون رمه

بمرد اشتر ابلهی در رمه

به درویش دادمش گفتا همه

براندند از آن روی پیلان رمه

به نزد بهو صد نماند از همه

ز گاوان عنبر به هر سو رمه

وز آهو گله نافه افکن همه

ز مردم همان جا به هر سو رمه

بدیدند پویان برهنه همه

بُد آکنده هامون و گردون همه

ز مرغان چفاله ز غرمان رمه

پر از گور و نخچیر کوهش همه

به دشت اندر از گور و آهو رمه

ز شاخ گوزنان رمه در رمه

زمین بیشه ای گشته عاجین همه

ز گاوان و از گوسفندان همه

ز شهرم ربودست چندین رمه

بت و تخت فغفور و پیلان رمه

گرفتند گردان ایران همه

به زخمش فرازید بازو همه

شبان کز میان شد چه باشد رمه

سیلح از کف انداخت یک سر همه

برفتند چون بیم خورده رمه