چون ره سیمرغ راه مشکل است

پای من در سنگ گوهر در گل است

مرگ بنگر تا چه راهی مشکل است

کاندرین ره گورش اول منزل است

هر که دریاهای اشکش حاصل است

گو بیا کو درخور این منزل است

مقام عاشقان بالای عقل است

طریق عاقلی در عشق جهل است

آن دگر گفتا ولایت افضل است

ز آنکه این قول از کلام مرسل است

هر که او از دین و دنیا غافل است

خدمت او لاجرم بی‌حاصل است

گفت در ملک عراقم منزل است

در زمینش پای من اندر گل است

هرکه را ایمان حیدر در دل است

خود ورا در پیش عزت محفل است

گفت ای عطّار رفتن مشکل است

زآنکه حبّ این جهانم در دل است

حرمتت در خدمت آرام دل است

هرکه خدمت کرد مرد مقبل است

در پیش من ز بهر طرب کوزهٔ مل است

و این هردو دست کردهٔ آهل در آمل است

گاهی حدیث من ز غزل‌های قمری است

گاهی سماع من ز نواهای بلبل است

گاهی ز بوی باده، در این دست عنبر است

[...]

لفظ الهی از ره اطلاق مشکل است

اینجا دگر نه معنی لاهوت حاصل است

لب لعلت، که روح بخش دل است

برگ گل از لطافتش خجل است

ترجمانی هرچه ما را در دل است

دستگیری هر که پایش در گل است

آن مرایی در صیام و در صلاست

تا گمان آید که او مست ولاست

هین مکن کین موج طوفان بلاست

دست و پا و آشنا امروز لاست

کل عالم صورت عقل کل است

کوست بابای هر آنکه اهل قل است

عقل می‌گفتی که رنجش از دل است

داروی تن در غم دل باطل است

صبر با نا‌اهل اهلان را جلی‌ست

صبر صافی می‌کند هر جا دلی‌ست

سینه پر آتش مرا چون منقل است

کشت کامل گشت وقت منجل است