بحمل زاد تقوی ره نوردند

مقام قلب را واصل نگردند

طلب کاران به همت پا فشردند

خداوندان ره رحمت سپردند

گدائی را به عرش از فرش بردند

زمان را از سگان خود شمردند

مخلص او را چو مقید کردند

مستقیما سوی محبس بردند

به آن رازی که گفتم پی نبردند

ز شاخ نخل من خرما نخوردند

من ای میر امم داد از تو خواهم

مرا یاران غزلخوانی شمردند

غم ملت ز بس خوردند مُردند

ورم کردند از بس غصه خوردند

حکما بس که حجت آوردند

کارها را خراب‌تر کردند

اهل تعلیم ادعا کردند

که خدا را به‌دست آوردند

مردم شهر رنج‌ها بردند

تا که آن سنگ را برآوردند

دین پیشینه را بسر بردند

چار اخشیج‌ا را نیازردند

بلبلان رزق خویش می‌خوردند

همه بر خوک چاشت می‌کردند

هرچه امد به پیش می‌خوردند

وآنچه آمد به‌دست می‌بردند

هرچه خر بد به شهر آوردند

اسب‌ها را به روستا بردند

کاهل اصلاح دردسر بردند

یا بکشتید یاکه خود مردند

همگی را سحر برون بردند

مرده و زنده خاکشان کردند