برق تیغش دیدبان در ملک و دین

ابر جودش میزبان در شرق و غرب

کمترین اقطاع سگبانان اوست

قندهار و قیروان در شرق و غرب

در شب و روزش دو خادم روز و شب

جوهر این و عنبر آن در شرق و غرب

خاص بهر لشکرش برساخت چرخ

ترک و هندو دیدبان در شرق و غرب

زله‌خوار تیغ و مور خوان اوست

وحش و طیر انس و جان در شرق و غرب

خاک درگاهش به عرض مصحف است

جای سوگند کیان در شرق و غرب

بخت بادش پاسبان و اسلام را

باس عدل پاسبان در شرق و غرب

جانی ز قدم رسیده تا لب

روزی به ستم رسیده تا شب

نمود از بیابان به دریا شتافت

درافکند کشتی به دریای آب

سوی عجم ران، منشین در عرب

زرده روز اینک و شبدیز شب

من سوی دل رفته و جان سوی لب

نیمه عمرم شده تا نیمشب

فارغ از آبستنی‌ات روز و شب

نامیه عنین و طبیعت عزب

آنچه ببینند غیوران به شب

باز نگویند به روز ای عجب

ای عجب دردی است دل را بس عجب

مانده در اندیشهٔ آن روز و شب

اوفتاده در رهی بی پای و سر

همچو مرغی نیم بسمل زین سبب

چند باشم آخر اندر راه عشق

[...]

روز و شب چون غافلی از روز و شب

کی کنی از سر روز و شب طرب

روی او چون پرتو افکند اینت روز

زلف او چون سایه انداخت اینت شب

گه کند این پرتو آن سایه نهان

[...]

دل را نه ز آدم و نه حواست نسب

جان را نه زمین نه آسمان است طلب

نه زَهره که باد بگذرانم بر لب

نه صبر که تن زنم، زهی کار عجب!

گفته‌ای من با شماام روز و شب

یک نفس فارغ مباشید از طلب

چون به دعوت کرد شیطان را طلب

گشت شیطانش مسلمان زین سبب

گر به ناحق بود صدیق ای عجب

او چو بر حق بود حق کردی طلب

هرک غایب شد ز ملکش ای عجب

او نپرسید و نکرد او را طلب