فشمّرت من ذیلی الازار و وسّطت

بی الذّعلب الوجناء بین السّباسب

فاشهد انّ اللَّه لا شی‌ء غیره

و انّک مامون علی کلّ غائب‌

و انّک ادنی المرسلین وسیلة

الی اللَّه یا بن الاکرمین الأطائب‌

فمرنا بما یأتیک یا خیر من مشی

و ان کان فیما جاء شیب الذّوائب‌

قال الشاعر:

یکون وراءه فرج قریب

و لو بید الحبیب سقیت سمّا

لکان السّمّ من یده یطیب‌

و لو بید الحبیب سقیت سما

لکان السم من یده یطیب‌

و قال آخر یمدح رسول اللَّه (ص):

و من هذا الباب‌

ز رایش ار نظری یابد آفتاب بصدق

که خواند یارد صبح نخست را کاذب؟

چو بر جان من شد هوای تو غالب

جمال تو را جان من گشت طالب

اگر چه ندارم ز وصل تو حاصل

همی باد بر من هوای تو غالب

دلی دارم راغب دل ربودن

[...]

ای خجل با روی و زلفت روز و شب

مانده ام با روی و زلفت در عجب

رویت از روز است یا روز از رخت

شب ز زلف توست یا زلفت ز شب

کرده ای از روی روزی مختصر

[...]

آسمانی است فروزنده به رایی صایب

آفتابی است درفشنده به عزمی ثاقب

تحفه صدر نبوت شرف دین خدا

بومحمد حسن بن علی بوطالب

چون قدر هیبت او بر همه اعدا قاهر

[...]

مست تمام آمده است بر در من نیم شب

آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

کوفت به آواز نرم حلقهٔ در کای غلام

گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب

گفت منم آشنا گرچه نخواهی صداع

[...]

خاقانی را ز بس که بوسید آن لب

دور از لب تو گرفت تبخال از تب

آری لبت آتش است خندان ز طرب

از آتش اگر آبله خیزد چه عجب

گر من به وفای عشق آن حور نسب

در دام دگر بتان نیفتم چه عجب

حاشا که چو گنجشک بوم دانه طلب

کان ماه مرا همای داده است لقب

آمد به چمن مرغ صراحی به شغب

جان تازه کن از مرغ صراحی به طرب

چون بینی هر دو مرغ را گل در لب

بنشین لب جوی و لب دلجوی طلب

بوالمظفر ظل حق چون آفتاب

مالک الملک جهان در شرق و غرب

کسری اسلام، خاقان کبیر

خسرو سلطان نشان در شرق و غرب

چار ملت را سوم جمشید دان

بل دوم مهدیش خوان در شرق و غرب

رایت و چتر جلال الدین سزد

صبح و شام آسمان در شرق و غرب