ازان ده یکی بی‌گذاره نماند

برو هر کسی نام یزدان بخواند

یکی مرد را شاه ز ایران بخواند

که از ننگ ما را به خوی در نشاند

سپهدار ترکان ورا پیش خواند

ز کار سیاوش فراوان براند

دبیر پژوهنده را پیش خواند

سخنهای آگنده را برفشاند

سخن نیز نشنید و نامه نخواند

مرا پیش تختش به زانو نشاند

سیاوش سپه را سراسر بخواند

به درگاه ایوان زمانی بماند

شبانان کوه قلا را بخواند

وزان خرد چندی سخنها براند

بران تیرگی پهلوان را بخواند

گذشته سخنها فراوان براند

فرستاد و مر سرخه را پیش خواند

ز رستم بسی داستانها براند

سوی مرز قچغار باشی براند

سران سپه را سراسر بخواند

پر اندیشه مر گیو را پیش خواند

وز آن خواب چندی سخنها براند

غمی شد دل گیو و خیره بماند

بدان خیرگی نام یزدان بخواند

بزد کوس و نای و سپه برنشاند

ز ایوان به کردار آتش براند

یکی بانگ برزد ز پیشش براند

بپیچید پیران و خامش بماند

سپهبد فرستاده را پیش خواند

بران نامهٔ گیو گوهر فشاند

چو یک سال بگذشت لشکر براند

بنه بر نهاد و سپه برنشاند

بسی آفرین بر سیاوش بخواند

که خسرو به چهره جز او را نماند

گوان را به تخت مهی برنشاند

بریشان همی نام یزدان بخواند

گله هر کجا دید یکسر براند

بشمشیر بر نام یزدان بخواند

سواران که بودند با او بخواند

بر اسپ سرافرازشان برنشاند