که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

که عالم چون تن و جان جهان اوست

نهان در پرده کون و مکان اوست

جل جلاله علم شان اوست

عم نواله مگس خوان اوست

امروز گزیده جهان اوست

فرزند مهین آسمان اوست

سرچشمه حیات لب می چکان اوست

عمر دوباره سایه سرو روان اوست

خورشید اگر چه تاج سر آفرینش است

گلمیخ آستان ثریا مکان اوست

ماهی که روشن است شبستان خاک ازو

[...]

دشت ازل یکسره میدان اوست

ملک ابد عرصة جولان اوست

نقطه جیم جمال، آن غنچه خندان اوست

مستزاد مصرع ابرو، صف مژگان اوست

آنچه دل را می نوازد درد بیدرمان اوست

آنکه جان را زنده دارد آتش پنهان اوست

دیده از مکتوب زخم تازه ای روشن نکرد

دل شهید انتظار قاصد پیکان اوست

تا غبار غیر ننشیند به طرف دامنش

[...]

زمین سرخوش از ابر نیسان اوست

گهر خاک ریگ بیابان اوست

منعم و مفلس گدای خوان اوست

جیره خوار سفره ی احسان اوست

بحر و بر یک سفره ی شیلان اوست

هر که آمد تا ابد مهمان اوست

جسم و جانم جمله در فرمان اوست

لایق او گر بود قربان اوست

زمین چار طاقی ز ایوان اوست

فلک گردبادی ز جولان اوست

ساحت کون و مکان عرصه میدان اوست

گوی زمین و سپهر در خم چوگان اوست

تا خم زلف دوتا ریخته اندر قفا

سلسله کائنات جمله پریشان اوست

درد چه درمان کدام چشم بنه بر قضا

[...]

گر به جهل آییم آن زندان اوست

ور به علم آییم آن ایوان اوست