حکایت کرد باد از گل، گل از پیراهن جانان

که نبود بوی جانان جز نصیب پاکدامانان

پر از لاله ست صحرا داغ هجران دیده ای گویی

گذشته ست آن طرف از دیده ها خون دل افشانان

تو خوش زی ای به بزم وصل در سر ساغر عشرت

[...]

نوازشنامه ای آورد باد از حضرت جانان

مخلد باد بر فرق گدایان ظل سلطانان

نه نامه بل سجلی بندگان را بهر آزادی

ز عار بادپیمایان و عهد سست پیمانان

بیاضش نوربخش دیده جمعی غم اندیشان

[...]

تا کی طلب جانان چون نادانان

زین شعبده بازکان افسون خوانان

خواهی که به جانان برسی رو گم کن

تن در دل و دل در جان جان در جانان

دلا گوش کن از من این نکته خوش

که مانده ست در گوشم از نکته دانان

که هرکس کشد تیغ نامهربانی

شود کشته تیغ نامهربانان

پیروان در عتاب با آنان

ورد لامرحبا بکم خوانان

یعنی آمد ز کشور جانان

قاصدی نامه وفا خوانان

دید آنجا یکی ز رهبانان

لیک در کسوت مسلمانان

شاد گشتند ازان مسلمانان

بر وی و دین وی ثناخوانان

اشک خونین ز دیده افشانان

بانگ برداشت کای مسلمانان

گفت کز سالدیده دهقانان

قصه های نو و کهن دانان

ببین در رقص ازرق طیلسانان

ردای نور بر عالم فشانان

ازان ره پرتو احوال جانان

فتد بر چشم جان ناتوانان

وز آن پس داد فرمان تا شبانان

رمه در کوه و در صحرا چرانان

ازان لوح مجدول خرده دانان

رموز صنع حی پاک خوانان

بلی عاشق چو بیند نقش جانان

شود از نقش حرف شوق خوانان

چو خوان برداشتند از پیش آنان

زلیخا شکرگویان مدح خوانان

زلیخا را چو زان جادوزبانان

شد از زندان امید وصل جانان

پوشیده درج چرخ دانان

ننوشته درج دهر خوانان

بر ناقه خود نشست و زانان

بر تافت عنان نشید خوانان

می راند نشید شوق خوانان

تا ساحت خیمه گاه جانان