همی‌گفت هرکس که مردن به نام

به از زنده و چینیان شادکام

بفرمود تا ناودانهای بام

بکندند و او شد بران شادکام

ز قیصر پدر مادر شیر نام

که پاینده بادا بدو نام و کام

همان جامه و تخت و اسب و ستام

ز پوشیدنیها که بردیم نام

چو بالای سیصد به زرین ستام

ببردند با خسرو نیک نام

از ایوان خسرو برآمد ببام

به روز جوانی نبد شادکام

فرستاد بالای زرین ستام

ز رومی چهل خادم نیک نام

کجا باغبان بود مردوی نام

شد از دیدنش باربد شادکام

چنین گفت اشتاد کای شادکام

من اندر نهانی ندارم پیام

به اشتاد گفت آنچ داری پیام

ازان بی منش کودک زشت کام

میندیش زین پس برین سان پیام

که دشمن شود بر تو بر شادکام

یکی کاخ بد کرده زندانش نام

همی زیستی اندرو شادکام

دگر آنک دادی ز قیصر پیام

مرا خواندی دودل و خویش کام

کجا آن سواران زرین ستام

که دشمن بدی تیغشان را نیام

چنین داد پاسخ که سرسوی دام

نیارد مگر مردم زشت نام

کجا در جهان جادویی جز بنام

شنودست و بودست زان شادکام

یکی دختری بود پوران بنام

چو زن شاه شد کارها گشت خام

یکی دخت دیگر بد آزرم نام

ز تاج بزرگان رسیده به کام

به یارای خوان و به پیمای جام

ز تیمار گیتی مبر هیچ نام

همی نام جاوید باید نه کام

بینداز کام و برافراز نام