شیخ الاسلام امام غزالی

آن صفابخش حالی و قالی

ز خود غایب مشو در هیچ حالی

که تا هر ساعتی گیری کمالی

معاد کل دو قسم آمد یکی نازل یکی عالی

یکی منزل طبیعت دان ودیگر گوهر والا

چند ازین در نقاب محتالی

چشم‌ها درد و لاف کحالی

معبد از مقصدش نبد خالی

بود اِیّاکَ نَعْبُدَش حالی

رخسار مهوشست این، یا مهر بی زوالی

ابروی دلکش است این، یا منخسف هلالی

نقصی ز چه حال سوی حالی

افزوده کمال بر کمالی

زهی مهری که در سفلی و عالی

ز نورت نیست خود یک ذره خالی

چو سلطان قادر است و لاابالی

بود علت قیاسات خیالی

زهی مهری که در سفلی و عالی

ز نورت نیست خود یک ذره خالی

چو سلطان قادر است و لاابالی

بود علت قیاسات خیالی

چون کاسه و کیسه‌‌ گشت هر دو

ار باده و زرّ و سیم خالی

جز زهد و ورع چه چاره دارد

دردی کش رند لاابالی

شود هر ماهی از عمرش چو سالی

نبیند کوکب بختش وبالی

به باغ دل به امید وخیالی

نشاندم نوبتی تازه نهالی

با خلق ندارداتصالی

نه جاه طلب کند نه مالی

زخون مینای تن را کرده خالی

نموده پُر، ز خمّ لایزالی

نه او می کرد ترک بد فعالی

نه این یک ترک این نیک خصالی

زجاه محض تصویری زمجد صرف تمثالی

بدوش هوش دراعه بجسم روح سربالی

شود اقبال اگر مرئی تو آن فرخنده اقبالی

بکن شکرانه ایزد تعالی شانه العالی

عجب آمدم که آمد ز تو مژدهٔ وصالی

که به عمر خود ندادم به وصالت احتمالی

بنما رخ ار چه شاهی ز حجاب طره گاهی

که شبی به روی ماهی نگرم ز بعد سالی

به تو زیید ار که خوبان به رخت شوند قربان

[...]

ز خیالت آن پریرو شده پیکرم خیالی

نگذشت از خیالم به لطافتت مثالی