تمادی یافت ایام وصالش

در آن دولت ز چل بگذشت سالش

آیینه روح ها جمالش

مفتاح فتوح ها مقالش

بینا نظر پدر به حالش

خرم دل مادر از جمالش

دانست خلیفه شرح حالش

بنوشت به وفق آن مثالش

گویا و گواست وجد و حالش

بر دعوی عفت و جمالش

نومیدی دیدن جمالش

گرداند از آنچه بود حالش

تو را نادیده اینها شد خیالش

چو بیند چون بود خودگوی حالش

چو کلکی شد بدن از ضعف حالش

عیان شد رشته جان همچو نالش

دو چشم خواجه روشن از جمالش

دل او خرم از باغ وصالش

کبوتر نامه ام برد و نیامد وه چه شد حالش

شکسته بال او، یا مانده بهر دانه خالش

و گر کردی نهان راز جمالش

بسا شادی که دیدی از وصالش

چو خسرو پرسد از من شرح حالش

بگویم چیست باعث بر ملالش

نمی‌رفت از دل شیرین خیالش

که با جان داشت پیوند آن نهالش

غرض عشق است اوصاف کمالش

اگر وحشی سراید یا وصالش

غرض عشق است و اوصاف کمالش

اگر وحشی سراید یا وصالش

نهانی عذر گفتی با خیالش

کز آن بر سنگ می‌بندم مثالش

قمر از پیشکاران جمالش

جنون از دستیاران خیالش

چو نخلستان خواهش یافت بالش

تقاضا صد هوس را داد مالش

ز بس نازک بود طبع نهالش

دو آب ار خورد بر هم خورد حالش

همه اسباب و جاه و ملک و مالش

وسائل گردد از بهر زوالش