چو زان آگهی ناوک انداز یافت

به خون ریزی صید بسمل شتافت

چو ازمادر وعمه دستور یافت

به آرامگاه برادر شتافت

چو از شاه بیمار دستور یافت

دگر باره سوی شهنشه شتافت

چو زینگونه کیفر بد اندیش یافت

مهین پور طارق به میدان شتافت

گلویی از آن تیر آسیب یافت

کز آسیب آن قلب حیدر شکافت

چو منصور از شاه رخصت نیافت

ابا لشکرش سوی بالا شتافت

چو دستور دادش به میدان شتافت

سنانی شکسته به ره بازیافت

به کاخ براهیم مالک شتافت

چو مهمان نو، میزبان باز یافت

پژوهش چو بنمود و بازش نیافت

بدانست کو سوی دشمن شتافت

به زیر درفش من آن کو شتافت

به جان ایمنی جست و زنهار یافت

بهانه چنین جست چون دست یافت

به خونریزی نامداران شتافت

شب چراغ روی تو بر هر که تافت

در سیاهی آب حیوان دیده یافت

صبح چونان ذوالفقار شه دل ظلمت شکافت

کز تتق شمع افق چون نور حق بر خلق تافت

کوچه ای را تهی از مردم یافت

سیخ برداشت زمین را بشکافت

پس ششماه چو آزادی یافت

تشنه و گرسنه در خانه شتافت

باید آن گنج خانه را دریافت

شکمش بر درید و سینه شکافت

گر سکندر بشام تیره نیافت

در دل ما بروز روشن تافت

سبزه چون تاب دمید از خویش یافت

همت او سینه ی گلشن شکافت

طایر از الماس کام دل نیافت

روی خویش از ریزه ی تابنده تافت

آنکه دوش کوه بارش بر نتافت

سطوت او زهره ی گردون شکافت