سوی شوی خویش اندر آمد چو باد

سخنهای ورقه برو کرد یاد

به دستور ورقه چنین کرد یاد:

کی ای مهمتر راد فرخ نژاد

به ساعت در شهر بگشاد شاد

ز شهر یمن روی بیرون نهاد

همی گشت در گرد میدان چو باد

وز آن کارزارش همی کرد یاد

قرین تو گلشاه فرخ نژاد

روان آن ستد کو بدو باز داد

بفرمای ما را هر آنچت مراد

که تا ما کنیم اندر آن اجتهاد

بر ورقه آمد پری روی راد

بگفتار با او زبان برگشاد

چو در پیش ورقه چنین کرد یاد

به پاسخش ورقه زبان برگشاد

سوی چشمه راند اسپ را همچو باد

ز سستی که بود از فرس درفتاد

شه شام رفتش بر ورقه شاد

بگفت ای جوانمرد فرخ نژاد

کنیزک سوی ورقه آمد چو باد

برو کرد گفتار گلشاهٔاد

گهی ورقه گفتی که ای حورزاد

گرامی روانم فدای تو باد

گه از هجر و تیمار کردند یاد

گهی برزدند از جگر سرد باد

غراب الیمانی زبان برگشاد

ز هرگونه گفتارها کرد یاد

بگفت این و کردش یکی شعر یاد

حدیث جهان، گفت، بادست باد!

برو بر همه قصه کردند یاد

چو بشنید برزد یکی سردباد

مرا قصه زین طرفه تر اوفتاد

ولیکن نیارم گذشتن به یاد

چو این آگهی در جهان اوفتاد

ز هر سو خلایق برو روی داد

ز پیش خداوند آن پاک زاد

بنالید واندر نماز ایستاد

شه شام آن گنجها را گشاد

بسی مال و نعمت به درویش داد