همیشه شاه شدادی ز بخت خویشتن شاد است

بملک اندر چو پرویز است و بد خواهش چو فرهاد است

ز خوبان مجلس عالیش چون فرخار و نوشاد است

عدو زو سال و مه غمگین دل او روز و شب شاد است

همیشه کار او جود است و دائم شغل او داد است

[...]

آه تو با قضای او باد است

با قضایش دل تو ناشاد است

بر ادهم زین نهد رستم نهاد است

به می خوردن نشیند کیقباد است

دو کس را روزگار آزرم داده‌ست

یکی کاو مُرد و دیگر کاو نزاده‌ست

دولت که نشانهٔ مراد است

در حق تو صاحب اعتقاد است

خوش باش به عشوه گرچه باد است

بس عاقل کو به عشوه شاد است

بختم نه چنان به باد داد است

کز هیچ شنیده‌ایم یاد است

یادگار‌ی کز آدمی‌زاد است

سخن است آن دگر همه باد است

خداوندا ز تو اینم مراد است

که آزادی و فردی در نهاد است

نداند عقل این معنی که یاد است

که راز او همه با اعتقاد است

چو نفس کافرت اندر نهاد است

که همراهی در اینجا اوفتاد است

چو آخر کار ما این اوفتاداست

چرا جانم در اینجاگاه شاداست

از مایده غمت تنم آباد است

وز بند غمت دل از جهان آزاد است

این باقی جان که در تنم زنده به تست

باقی به غمت باد که باقی باد است

همه را آن کرامت و داد است

همه را آن علوم و ارشاد است

ز انچه دارد همیشه دلشاد است

از بد و نیک عالم آزاد است

از دمی زنده ‌ ای که آن باد است

نیک بنگر که سست بنیاد است

فکر در سیر سست بنیاد است

اصل او کنج خلوت آباد است

امر مالایطاق بیداد است

عقل از این شک و شبهه آزاد است

ای دل! امروز تو را روز مبارک بادست

که جهان خرم و سلطان جهان، دلشاد است

خوش برآ، چون خط دلدار، که در دور قمر

همه اسباب خوشی، دست فراهم دادست

هر پریشانی و تشویش که جمع آمده بود

[...]

هر که شد بنده عشق تو ز خلق آزاد است

جانم آن لحظه که غمگین تو باشد شاد است

الم و درد تو سرمایه روح و راحت

ستم عشق تو پیرایه عدل و داد است

عشق تو شاه سراپرده ملک ازل است

[...]