من و معشوق و جام ناب صباح

بگشا بر من این در،ای فتاح

در در بسته از کرم بگشا

در در بسته را تویی مفتاح

ما و کشتی و راه دریا بار

[...]

رسید موسم گل ساقیا! بگردان راح

که عشقبازی و مستی به دین ماست مباح

زبهر آنکه کنم کهربا به رنگ عقیق

بیار لعل مذاب از زمردین اقداح

به نیم شب دل من همچو شمع روشن کن

[...]

ای مصفا ز تو صبوح و صباح

روح ما را سکینه بخش از راح

روح راحت نیابد ار نرسد

راح قدسی ز عالم ارواح

مطر با زخمه ای بزن که از اوست

[...]

همی زند به جهان پیر دیر باده صلاح

در نشاط چو زین باب می شود مفتاح

خوش است صحنک بغرای پر ز قیمه صباح

گشای این در دولت برویم ای فتاح

به کارخانه حلواگران نگاهی کن

که نور مشعله زلبیاست چون مصباح

در آن زمان که شود معده پر ز نان و عسل

[...]

یک کاسه هریسه پر ز روغن به صباح

یک تکه، گرسنه را به از صد تفاح

عیبی نکنی به گفتن اطعمه ام

کین گفت شنود من مزاحی است مباح

شلوار هم گشته پنهان سلاح

بداند کسی کوست اهل مزاح

ز ایوان کاخ میکده آمد علی الصباح

مرغی گرفته نامه اقبال در جناح

مضمونش آنکه هر که نه می را مباح داشت

خونش بود به فتوی پیر مغان مباح

سرمایه فلاح چه باشد شراب لعل

[...]

قد بدا نور فالق الاصباح

اسفر الصبح اطفی ء المصباح

کم طلب در کتب حقیقت عشق

نشود یافت این لغت ز صحاح

رو به فتاح کن که ممکن نیست

[...]

گر مقبلی مزاح کند عیب او مکن

شغلیست آن به قاعده عقل و دین مباح

دل آیینه است کلفت جد زنگ آیینه

آن زنگ را چه امکان صیقل بود مزاح

این مثلث به کیش اهل فلاح

واجب و مفترض بود نه مباح

متجسد شود در او ارواح

متروح شود در او شباح

نه شبش را فروغی از مصباح

نه دلش را گشادی از مفتاح

گر تو گویی تمثل ارواح

بود آن نی تحول اشباح

انما السائرون کل رواح

یحمدون السری لدی الاصباح

وانچه آمد مخالف ارواح

ارض اجساد باشد و اشباح

از ملایک پر است و از ارواح

مطلع بر هیاکل و اشباح

بدر آید ز خانه وقت صباح

مترسم به رسم اهل صلاح

قسم دیگر مدبر اشباح

متصرف در آن صباح و رواح

ور ببینی کسی ز اهل صلاح

که رود راه دین صباح و رواح