بود پس مندرج در هو حروفات

که هریک کاشف از اسمی است بالذات

دگر ذکری که باشد نفی و اثبات

بذات اشیاءست زان منفی بالذات

هر آن نفیی که از خود باشد اثبات

اناالحق گفتن از ژاژ است و طامات

بدون آنکه ملحوظ آیدت ذات

صفاتت شد ز اسم ظاهر اثبات

هوا میل است سوی مقتضیات

که باشد از طبیعت‌اند اوقات

ور فشرد از همت او پای ثبات

ماند برجا، بر تمنای نجات

یک جهت شد از پی طی جهات

آستین افشان به یکسر ممکنات

رویی اندر موت و رویی در حیات

رویی اندر ذات و رویی در صفات

پای تا سر، از جماد و از نبات

در سراپای حسینی، محوومات

عارفانت در ثنا، مبهوت و مات

وز ثنایت جمله عاجز در صفات

ظاهر از بود تو بوده کاینات

ما به تو قائم تو چه قائم به ذات

وه چه معراجی که او را در صفات

عقل بطلمیوس و جالینوس مات

اولین نقش تجلیات ذات

آخرین نقش تمام کاینات

بیفشرد در جنگ پای ثبات

رسانید خود را به شط فرات

نگاهداری دین در کف اندرین اوقات

گرانتر است ز قبض حدیده محمات

کنند دعوی دینداری و به جنب فرات

عصاه امت جد تو ای ستوده صفات

مشک را آن وبافا پرکرد از آب فرات

خواست از خوردن آب آورد بر تن حیات

عقل هی زد کز وفا دور است ای نیکوصفات

از لب خشک حسین یاد آر کز بهر نجات

منم آن کس که لب تشنه لب فرات

چو سکندر که نخورد آب حیات از ظلمات

منشی غم بوی از تشنه لبی داد برات

پدرم را جگر سوخته شد قطع حیات

جده سادات اعلی رتبه مفتاح نجات

افتخار طیبین خاتون قصر طیبات

زبده نسوان مهین بانوی خیل طاهرات

آنکه غیر او نباشد در تمام ممکنات

عاشقی را که شود دیده دل محو صفات

آرزویی به دلش نیست به جز دیدن ذات

(صامتا) از دل عشاق محو صبر و ثبات

تو خیالان همه خوش طبع و ظریفند نجات

یکی به مجلس جاوید خبث در عرصات

بهانه جوی به ترک ادای خمس و زکات