همه شادی اینجا دان بلاتو

مرو جز بر طریق انبیا تو

بیک ره محو کن اندر فنا تو

که داری در جهان جان بقا تو

تو چون او باش دائم در صفاتو

که باشی در میان اندر لقا تو

همه کن محو ای بود فنا تو

که بنمودی یقین راز بقا تو

کنون بشناس ما را همچو ما تو

یقین باش اندر اینجا در فنا تو

در آخر میشوی اینجا فنا تو

که تا یابی یقین دید بقا تو

بوقتی این بدانی کز لقا تو

که باشی همچو مردان در بلا تو

بدست خود بکش جانا مرا تو

بدستگیریم منما این جفا تو

در آن دم گر شوی عین فنا تو

ازل را با ابد یابی بقا تو

تو ای عطّار بگذر از فنا تو

فنا بشناس کل عین بقا تو

فروبست و ندانستی ورا تو

ابا او کرده‌ای اینجا جفا تو

چنان شو همچو اوّل در فنا تو

که بودی ذات در عین لقا تو

به نیکی کوش همچو انبیا تو

که از نیکی شوی عین صفا تو

از او بشناس چون گشتی فنا تو

رسی در عزّت و قرب و بقا تو

تن اندر عشق ده چون انبیا تو

مثال انبیا میکش بلا تو

چه به زین کاندر این دار فنا تو

ز کُشتن یابی اینجاگه بقا تو

بطاعت خوی کن چون انبیا تو

که از طاعت بیابی مر لقا تو

حقیقت در خدائی خدا تو

ز یکتائی خود هستی لقا تو

اگر دل میشناسی در صفا تو

درون را بین ز نور انبیا تو

تنها ز همه جهان من و تنها تو

یا من به میان رسول بایم یا تو

خورشید نخواهم که برآید تا تو

تنها روی و سایه نیاید با تو