چو باد صبح هر سویی شتابم

مگر بویی ز گلرویی بیابم

مکش زیر عقابین عقابم

که من خود تا تو رفتی در عذابم

بیا بر گو زحال احتسابم

که تا ساقی دهد جام شرابم

دگر پرسد ز اهل احتسابم

چرا مانع شوند اندر شرابم

چو راهم داد نزدیکش شتابم

که بخشیده است اینجا فتح بابم

چه راز از عشق جویم تا بیابم

که از عشق است چندین فتح بابم

چو غوّاصی کنم دُرها بیابم

پس آن گاهی سوی بالاشتابم

بگو با من کنون و ده جوابم

وگرنه ز آتش غیرت بتابم

برون میجستمت تا باز یابم

از آن بُد مدّتی اینجا شتابم

دوا کن این دل از غم کبابم

تو دستم گیر کز سر رفت آبم

اگر اینجا بخوانی مر کتابم

منت بود و منت راز حجابم

در اندیشه چنان مست و خرابم

که یک لحظه نیاید هیچ خوابم

بکش عطّار را تا باز یابم

جمالت را و در خدمت شتابم

مرا چه غم اگر آید عذابم

دمادم آید از جانان خطابم

اگرچه سوی او دمدم شتابم

درون پردهٔ او ره نیابم

بقا آن دانم اینجاگه بیابم

چو ذرّه سوی خورشیدم شتابم

اگر مرد رهی بنگر کتابم

کز این اسرارها من بی حجابم

ز خود به همدمی دیگر که یابم

که یک ساعت بنزد او شتابم

بجز تو در درون خود نیابم

از آن در اندرون خود شتابم

ببازی نیست اینجاگه کتابم

که همچون دیگران اندر حجابم