چنین گفت پس گیو با پهلوان

که ای نازش شهریار و گوان

شوم ره بگیرم به افراسیاب

نمانم که آید بدین روی آب

سر پل بگیرم بدان بدگمان

[...]

چو ماه از بر تخت سیمین نشست

سه پاس از شب تیره اندر گذشت

همی پاسبان برخروشید سخت

که گشتاسپ شاهست و پیروز بخت

چو ترکان شنیدند زان سان خروش

[...]

ازان نامداران سواری بجست

گهی شد پیاده گهی برنشست

چو آمد سوی زابلستان بگفت

که پیل ژیان گشت با خاک جفت

زواره همان و سپاهش همان

[...]

کنون داستانهای دیرینه گوی

سخنهای بهرام چوبینه گوی

که چون او سوی شهر ترکان رسید

به نزد دلیر و بزرگان رسید

ز گردان بیدار دل ده هزار

[...]

همی هر زمان شاه برتر گذشت

چوشد سال شاهیش بر بیست و هشت

کسی را نشد بر درش کار بد

ز درگاه آگاه شد باربد

بدو گفت هر کس که شاه جهان

[...]

ز بس پیچ و چین تاب و خم زلف دلبر

گهی همچو چوگان شود، گاه چنبر

گهی لاله را سایه سازد ز سنبل

گهی ماه را درع پوشد ز عنبر

گهی صورتی گردد از عود هندی

[...]

جهان را دگرگونه شد کارو بارش

برو مهربان گشت صورت نگارش

به دیبا بپوشید نوروز رویش

به لولو بشست ابر گرد از عذارش

به نیسان همی قرطهٔ سبز پوشد

[...]

بر آن کُه برهمن یکی پیرمرد

برآورده وز گردش روز گرد

گلش گشته گل سرو زرین کناغ

چو پرّ حواصل شده پرّ زاغ

شده تیر بالا کمان وار کوژ

[...]

سه منزل پذیره شدش با سپاه

زد آذین دیبا و گنبد به راه

بیاراست ایوان چو باغ ارم

نثارش گهر کرد و مشک و درم

به شادیش بر تخت شاهی نشاست

[...]

جوابی داد رامین دلازار

چنان چون حال ایشان را سزاوار

نگارا هرچه تو کردی بدیدم

همیدون هرچه تو گفتی شنیدم

مبادا آنکه در خواری نداند

[...]

بتی کام روان بت پرستان

بغمزه درد جان تندرستان

دو چشمش جایگاه بند و دستان

دو زلفش چون کمند پور دستان

ز رویش گل چنم اندر زمستان

[...]

چه خوش عیش و چه خرم روزگار است

که دولت عالی و دین استوار است

سخا را نو شکفته بوستان است

امل را نو دمیده مرغزار است

هنر در مد و دانش در زیادت

[...]

بگاهی که سرزد خور از کوه روس

برآمد ز درگاه آوای کوس

دو لشکر ز کین صف کشیدند باز

جهان شد پر از ناله رزم ساز

تو گفتی ز بس ناله نای کوس

[...]

کنون بشنو از شاه ایران سخن

هم از زال رستم گو پیلتن

شگفتی یکی داستانی زنو

ز پیر پسندیده دهقان نو

چنین گفت گوینده داستان

[...]

چو آفتاب و مَه است آن نگار سیمین‌بر

گر آفتاب‌ گل و ماه سنبل آرد بر

نهفته درگل و سنبل شکفته عارض او

مه است در زره و آفتاب در چنبر

شکوفه را شکن زلف او شدست حجاب

[...]

خدای هر چه دهد بنده را ز فتح و ظفر

به‌دین پاک دهد یا به عقل یا به هنر

چو دین و عقل و هنر داد شاه عالم را

به عالم اندر از او تازه کرد فتح و ظفر

ببین که از ظفر و فتح او به‌شرق و به‌غرب

[...]

سپیده چو بر چرخ پرواز کرد

درِ روشنی بر جهان باز کرد

بیاورد گنجور ساز نبرد

برِ کوش بنهاد و برگشت مرد

همان گه بپوشید دارای چین

[...]

نام او در عمل صحیح‌الجهد

لقبش در وفا کریم‌ العهد

همت او ورای جزو و کلست

که همه آبها به زیر پلست

گر بخواهی تو جانش از معنی

[...]

چیست آن شکل آسمان کردار؟

کآفتاب اندرو گرفته قرار

دیده کس آفتاب ناسایر

دیده کس آسمان نادوار؟

نعمت و محنتست از آثارش

[...]

منت خدای را، که باقبال شهریار

شد رکن ملک و قاعدهٔ ملت استوار

خوارزمشاه عالم عادل ، که در جهان

ناورد گشت چرخ چنو هیچ شهریار

خورشید خسروان ملک اتسز ، که کردهاش

[...]