چو بشنید از من جهان پهلوان

به گل زد گلابی زنرگس روان

بدادش بسی خواسته دلپذیر

به نزدیک خود خواند گویا دبیر

به گفتار من سوی آن شهریار

[...]

جزو و کل با یکدگر جمع آمدند

پای تا سر دیدهٔ شمع آمدند

از یقین نور تجلّی چون بتافت

خاک مرده روح روحانی بیافت

شد نفخت فیه من روحی، نثار

[...]

از آنجا بیامد به پای حصار

از آهن یکی باره بد استوار

یکی پیل بر برج و مرغی به سر

همه پیکرش سیم و بالش ز زر

به همراه خورشید می‌گشت باز

[...]

این چه مشروطه منحوسی بود

که در رنج بر این خلق گشود

این چه برق است که از خرمن ملک

برد بر چرخ نهم شعله و دود

این چه عدل است که از ما بستد

[...]

اندرین فترت برآمد رایت سالار زند

مملکت را کرد مستخلص پس از پیکار چند

بود سلطانی کریم و شهریاری هوشمند

دوحهٔ نیکی نشاند و ریشهٔ زشتی بکند

پایگاه ملک را بنهاد بر چرخ بلند

[...]